وبلاگ ارزشمند دیتاسل
اس ام اسوبلاگ ارزشمند دیتاسل
اس ام اسگوشت هوبره
گوشت هوبره
گوشت هوبره ,گوشت هوبره یا دراج چیست,گوشت هوبره یا دراج,گوشت هوبره چیست,گوشت هوبره دراج,گوشت هوبره حلال است,گوشت هوبره چه خواصی دارد,خواص گوشت هوبره
توضیحاتی در مورد گوشت هوبره
هوبره آسیایی (نام علمی: Chlamydotis macqueenii) پرندهٔ بزرگی از تیره درناسانان است. زیستگاه این پرنده از شبه‌جزیره سینا گرفته تا قزاقستان و مغولستان ادامه دارد. هوبره پرنده‌ای نیمه‌مهاجر است. پرنده‌هایی که در مناطق سردسیر شمالی‌تر زندگی می‌کنند در فصل زمستان به نقاط گرم شبه‌جزیره عربستان و جنوب ایران و جنوب عراق و بلوچستان و جنوب غرب هند می‌آیند در قرن نوزدهم پرنده‌های راه‌گم‌کرده به‌طور اتفاقی در اروپا حتی در بریتانیا هم دیده می‌شدند. هوبره آسیایی و هوبره آفریقایی در گذشته یک گونه فرض می‌شدند اما اکنون دو گونه مستقل محسوب می‌شوند. در این مطلب از سایت جسارت در مورد گوشت هوبره صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.
همه چیز درباره پرنده هوبره
هوبره Houbara Bustard از خانواده Otididae پرنده ای بیابانگرد و خجالتی است و درجزایر قناری ، شمال آفریقا و جنوب غربی آسیا زندگی می کند . البته رقابت برای بقا سبب شده است این پرنده در آسیا خود به صورت گونه ای جداگانه بنام ( undulata Chlamydotis ) به شمار آید . ( یکی از 22 گونه ای است که فقط در نیمکره شرقی یافت می شود ). هوبره یا آهوبره ،به مرغ بمب انداز معروف است و از لحاظ ترکیب و شکل ظاهری تا حدودی به بوقلمون شباهت دارد . در ایران به صورت بومی و مهاجر دیده می شود . هوبره یکی از صیدهای تاریخی و باستانی ایران قلمداد می شود . فردوسی طوسی در شاهنامه منظوم خود آنجا که درباره شکار یلان و گردان و سپهسالاران دلیر ایران سخن به میان می آورد از شکار آهوبره به وسیله رستم و گیو و گودرز یاد می کند و جملگی این پهلوانان تهمتن ، هوبره را به وسیله تیر و کمان صید می کردند . این پرنده در جنوب و جنوب شرقی در بیابانهای اطراف بندرعباس و بیابان های لار ( لار و جنوب ) ساکن شده اند و همچنین در مرکز ایران در صحرای ولدآباد و ابراهیم آباد در شرق تاکستان در جنوب قزوین هم دیده شده اند . این پرنده بین 75-65 سانتیمتر طول و حدود 3-5/1 کیلو وزن دارد که هم اندازه میش مرغ ماده می باشد ولی از لحاظ زنگوله بال ، بسیار بزرگتر و متفاوت با آن و از نظر شکل ظاهری شبیه بوقلمون است و طول بالهای آن به 140 سانتیمتر می رسد و به طور کلی با پرو بال قهوه ای رنگ ، زیر تنه خاکستری سفید با دسته پرهای سیاه و سفید بلند که از دو طرف گردن آویزان است و حالت دامن مانندی به آن می دهد مشخص می شوند و دارای نشان و رنگ و حالتی شبیه پوست پلنگ هستند . همچنین انتهای شاهپرهای بال سیاه است . در زمستان سطح پشتی شاهپرهای ثانویه سفید می شود . پرواز این پرنده سنگین و آهسته است و درهنگام پرواز ابتدا به تندی راه می رود و بعد پرواز می کند و دارای دم نسبتا بلندی است . هوبره پرنده ای تماشایی است که در هنگام پرواز پرهای زیبایش تلوتلویی از رنگ سفید و قهوه ای دارد.
انقراض هوبره
این پرنده زمانی در مناطق کویری و استپی جنوب آسیا بسیار فراوان بود اما اعراب خاورمیانه با استفاده از بازهای شکاری، به ویژه بالابان و شاهین معمولی، تفنگ و تله‌گذاری این پرنده را تا آستانهٔ انقراض کامل پیش بردند تا اینکه در دهه ۱۹۷۰ تلاش‌های حفاظتی و ممنوعیت شکار در برخی نقاط توانست آن را از انقراض نجات دهد. در گذشته شکار هوبره در هند بریتانیا هم بسیار رایج بود که به شکل سنتی از روی شتر انجام می‌شد اما ورود ماشین‌های جیپ و تفنگ موجب کاهش جدید جمعیت این‌گونه شد. هوبره آسیایی در زیستگاه‌های بیابانی و مناطق خشک شنی زادوولد می‌کند. یک مطالعه در عربستان سعودی نشان داده که این‌گونه بسیار وابسته به پوشش گیاهی خوب به ویژه تعداد زیاد بوته‌های گیاه کبر است. یک مطالعه در نقاط استپی ایران هم نشان داده که محل آشیانه‌سازی در جایی انتخاب می‌شود که تراکم جمعیتی حشرات زیاد باشد.
تشخیص جنسیت پرنده هوبره
هوبره ماده کوچکتر از نر است و زیر تنه خاکستری پررنگ تری دارد . این پرنده چشمان زرد و درشت دارد و در هنگام قوز کردن ، هماهنگی کامل با محل شنزار محیط خود پیدا می کند . هوبره کمی بزرگتر و رنگ پریده تر از گونه Macqueen است . در هنگام جفتگیری ، نرها روش عجیبی در جذب ماده دارند . آنها کورکورانه با گامهای بلند راه می روند و پرهای طوق گردن و کاکل سرشان را به هوا بلند کرده و برای ماده نمایش می دهند . ماده این پرنده 4-2 تخم روی زمین می گذارد . هوبره و گونه آسیایی آن جزء پرنده های بی صدا ( بسیار آرام ) هستند .
گوشت هوبره و نیروی جنسی
برخی اعتقاد دارند که گوشت این حیوان نیروی جنسی را تقویت می‌کند و این موجب می‌شود تا اشتیاق برای شکار آن زیاد باشد. امروزه در پاکستان شکار آن به‌طور کامل ممنوع است اما برای خانواده‌های پادشاهی عرب مجوز مخصوصی صادر می‌شود. این مجوزها برای شکار حداکثر ۱۰۰ هوبره در خارج از مناطق حفاظت‌شده صادر می‌شود اما خیلی اوقات تعداد شکار از رقم تعیین شده فراتر می‌رود. در آوریل سال ۲۰۱۴ فهد بن سلطان شاهزاده سعودی در یک شکار ۲۱ روزه به تنهایی ۱۹۷۷ هوبره را در بلوچستان پاکستان شکار کرد. در این ایالت هوبره «پرنده ملی» اعلام شده‌است. بقیه اعضای گروه همراه او هم ۱۲۳ هوبره شکار کردند تا تعداد کل آنها به ۲۱۰۰ برسد که معادل ۲ درصد کل جمعیت هوبره‌های باقی‌مانده دنیاست
هوبره یا پرنده بمب انداز
هوبره در جدال با شاهین وقتی شاهین از پشت نزدیک می شود ناگهان تغییر ارتفاع به سمت بالا داده و از مقعد خود خمیر رقیق چسبناکی را به سمت شاهین می افشاند که در صورت ریخته شدن بر روی بالهای شاهین بلافاصله شاهین سقوط می کند و در حین سقوط آسیب می بیند ( به این دلیل به آن پرنده بمب انداز هم می گویند ).
پرورش هوبره
بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ جمعیت هوبره در چین ۶۳ درصد، در قزاقستان ۶۰ درصد، و در عمان ۵۰ درصد کاهش داشته‌است. میزان کاهش جمعیت در ده سال منتهی به سال ۲۰۰۴ در کل آسیا حدود ۲۷ تا ۳۰ درصد برآورده شده‌است. از دهه ۱۹۹۰ مرکزی برای تکثیر در اسارت این حیوان در عربستان تأسیس شده‌است. این پرنده تنها نوع هوبره است که تکثیر در اسارات آن موفقیت‌آمیز بوده‌است. ابتدا تخم‌ها جمع‌آوری شده و در مرکز پرورش داده می‌شدند اما اکنون این کار با تلقیح مصنوعی پرنده‌های ماده انجام می‌شود. با این حال ضعف ژنتیکی پرنده‌هایی که در اسارت تولید می‌شوند موجب می‌شود تا در مقابل بیماری‌ها کمتر مقاوم باشند. این پرنده به جز شکار بسیار گسترده با تهدیدهای دیگری هم روبروست. هوبره در زمان آشیانه‌سازی و زادولد نسبت به مزاحمت انسان و دام‌ها بسیار حساس است. گسترش کشاورزی و ساخت جاده‌ها و دکل‌های برق نیز عامل دیگری است که به مرگ بسیاری از هوبره‌ها و تضعیف زیستگاه‌های نیمه‌بیابانی منجر می‌شود.
انواع گونه های هوبره
هوبره با نام علمی chlamydotis undulata از خانواده Otidae است که در ایران شامل سه گونه زنگوله بال میش مرغ و هوبره است Houbara Bustard ▪ سلسله:جانوران Kingdom: Animalia ▪ شاخه:طنابداران Phylum: Chordata ▪ رده:پرندگان Class: Aves ▪ راسته:درناسانان Order: Gruiformes ▪ خانواده:هوبره Family: Gruidae ▪ جنس و گونه: هوبره Genus& Species : Chlamydotis undulata هوبره با نام علمی chlamydotis undulata از خانواده Otidae است که در ایران شامل سه گونه زنگوله بال میش مرغ و هوبره است. هوبره جثه ای در حدود ۶۰ تا ۶۵ سانتی متر با پاها و گردنی بلند و چشم درشت و زرد رنگ و پر و بالی به رنگ قهوه ای شنی وخاکستری رنگ است.
تغذیه هوبره
هوبره پرنده‌ای همه‌چیزخوار است و از حشرات و بی‌مهرگان دیگر، دانه و بذر گیاهان و توت‌ها تغذیه می‌کند. در زمان تولید مثل بیشتر از حشرات و در بقیه سال بیشتر از گیاهان تغذیه می‌کند. آنها آب نمی‌نوشند و تمام آب مورد نیاز خود را از غذایشان به دست می‌آورند. در یک تحقیق مشخص شد میزان قابل توجهی از غذای هوبره‌ها را سوسک‌های شب‌رو تشکیل می‌دهند.
پراکندگی جغرافیایی هوبره
پراکندگی تولید مثل این پرنده از جزایر قناری تا الجزایر تونس تا لیبی مصر تا فلسطین شبه جزیره عربستان و از دریای خزر به سمت شرق تا بالای دریاچه آرال تا ۱۲۰ درجه جغرافیایی در مغولستان است. از دریای خزر این پراکندگی به سمت جنوب ادامه پیدا می کند و کشور های ایران افغانستان و پاکستان و عراق را شامل می شود .. زیر گونه fuertaventurae که منحصر جزایر قناری است تنها در فورتونتورا و لانزاروت زندگی می کند. گستره پراکندگی زیر گونهC.u.undulata شامل آفریقا است و macqueenii از صحرای سینا به سمت شرق که شامل کشورهای ایران عربستان و مغولستان و همچنین ازبکسان می شود. هوبره ای که در آسیای مرکزی تولید مثل می کند مهاجر است .
مشخصات هوبره
طول بدنش از نوک منقار تا انتهای دم، حداکثر به ۶۵ سانتیمتر و فاصله دو سر بال آن تا ۱۴۰ سانتیمتر می‌رسد. نر و ماده شبیه هم هستند، ولی نرها حدود ۱۰ درصد از ماده‌ها بزرگتر می‌باشند. هوبره نر دارای دمی نسبتاً بلند و بالهایی باریک در هنگام پرواز است. دو رشته پرهای زینتی سیاه و سفید در حاشیه گردن دارند که سیاهی آنها در پشت گردن به خوبی مشخص است. در هنگام پرواز آنها را با بدن عمدتاً سفید و نوک بالها سیاه می‌توان تشخیص داد. این پرنده از میش‌مرغ کوچکتر و از زنگوله‌بال بزرگتر است. از لحاظ ظاهری به بوقلمون ماده شباهت دارد، گردن و دم خرمایی رنگش دراز است، نر و ماده در تمام فصول از روی دسته پرهای سیاه و سفید بلندی که در طرفین گردن آنها آویزان است، کاکل کوتاه سیاه و سفید و چشم‌های درشت تشخیص داده می‌شوند. سطح پشتی این پرنده قهوه‌ای و خاکی کمرنگ، با خطوط موج‌دار فراوان، سطح شکمی آن سفید و ناحیه گلویش خاکستری کمرنگ است. در پرواز پشت و پوشپرهای بال، به رنگ خاکی یکدست به‌نظر می‌آید. شاهپرهای سیاه بال دارای یک قسمت سفید رنگ در قاعده شاهپرهای نخستین می‌باشد ولی مقدار آن از سفیدی بالهای زنگوله‌بال و میش‌مرغ بسیار کمتر است. آهسته بال می‌زند و بالهایش دراز است. در پرنده‌های نر دو رشته پرهای زینتی سیاه و سفید در حاشیه گردن دارند که سیاهی آنها در پشت گردن به خوبی مشخص است. زمینه پر و بالشان خاکی رنگ است که در زیر بالها کم و بیش سفید می‌شود. سر و تاجی با رگه‌های سیاه و سفید بر زمینه‌ای خاکی رنگ دارند و بالای دمشان خاکستری با رگه‌های عرضی تیره‌تر است. نرهای نابالغ شبیه ماده به نظر می‌رسند، اما پرهای زینتی حاشیه گردن، اما در ماده‌ها کمتر است.
زیستگاه هوبره
زیستگاه این پرنده بیابان های خشک و نقاطی است که کمتر در دسترس شکارچیان بوده است ، در عین حال شکار آن با تفنگ نیز مشکل است زیرا از فاصله دور متوجه حضور انسان یا خودرو می شود و هنوز به تیررس نرسیده پرواز می کند . به این ترتیب اگر چه این پرنده در نوعی از حفاظت طبیعی قرار داشته است اما در 30 سال گذشته بعلت بهبود وضع زندگی و درآمد ساکنین کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس مانندعربستان ، کویت ، قطر ، بحرین و امارات بشدت مورد استقبال مردم این نواحی برای شکار با پرندگان شکاری قرار گرفت .
روش پخت گوشت
روش پخت گوشت در حفظ ارزش غذایی و سلامت آن اهمیت بالایی دارد. متخصص‌های علم تغذیه برای کاهش چربی‌های موجود در گوشت قرمز روش‌هایی مانند کباب کردن، بریان کردن، آبپز کردن را توصیه می‌کنند و تاکیدشان این است که به صورت سرخ‌کرده استفاده نشود. برای استفاده از گوشت منجمد، نخستین کار خارج کردن آن از انجماد است. برای این کار بهتر است گوشت را از چند ساعت قبل (با توجه به مقدار و ضخامت آن) در طبقهٔ پایین یخچال و در یک ظرف مناسب قرار داد. ظروفی را که گوشت خام در آن قرار دارد، باید با آب گرم و ماده شوینده شسته شود و از قرار دادن غذای پخته در ظرفی که گوشت خام در آن بوده، خودداری کرد. بهداشت محل و آشپز نیز باید رعایت شود. فرایند پخت گوشت باید به‌صورت کامل انجام شود و دما در تمام نقاط گوشت به بالای ۷۰ درجه سانتی‌گراد برسد. نشانه پخت کامل این است که در غذاهایی مثل خورشت، سوپ و آش غذا در حال جوشیدن باشد و داخل قطعات بزرگتر گوشت بعد از پخت خونابه وجود نداشته باشد. در صورت پخت گوشت به صورت کبابی، بهتر است از گوشت ران استفاده شود. گوشت سردست و مغز ران به دلیل نوع بافت برای نرم شدن احتیاج به رطوبت دارند و با روش پخت خشک (کباب کردن) سفت می‌شوند. همچنین طولانی شدن زمان پختن تا صرف غذا احتمال آلودگی را افزایش می‌دهد. اسیدی شدن گوشت در مراحل نخست پخت، باعث سفت شدن گوشت و طولانی شدن زمان پخت می‌شود
مطالب مرتبط