آنورکسیا
آنورکسیا ،آنورکسیا چیست،آنورکسیا عکس،آنورکسیا در ایران،آنورکسیا نروزا،آنورکسیا در کودکان،آنورکسیا و درمان،آنورکسیا ایزابل کارو،بیماری انورکسیا چیست،انورکسیا نوروزا،علائم آنورکسیا نوروزا،بیماری آنورکسیا عکس،بیماری آنورکسیا در ایران،بیماری آنورکسیا نروزا،درمان انورکسیا نروزا،انورکسیا در کودکان،انورکسیا درمان
در این مطلب از سایت جسارت می خواهیم در مورد بیماری آنورکسیا صحبت کنیم.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.بی اشتهایی عصبی (به فرانسوی: Anorexie mentale ) نوعی اختلال روانی در غذا خوردن است که در آن بیمار از خوردن غذا به میزان کافی و با وجود گرسنگی امتناع می‌ورزد. این روند که معمولاً با آغاز و زیاده‌روی در یک رژیم غذایی آغاز می‌شود به دلیل کاهش شدید وزن می‌تواند منجر به مخاطرات مرگباری گردد. عدم تصور صحیح از شکل بدن و تناسب اندام، همچنین فشارهای اجتماعی و تصویرسازی نادرست رسانه‌ای از وزن ایده‌آل از دلایل بروز این بیماری شمرده می‌شود. بی اشتهایی عصبی با علائمی چون خوردن مقدار بسیار کم غذا با کالری بسیار اندک، قطع شدن قاعدگی، فشار خون پایین، کمبود چربی در بدن، زردی و رنگ پریدگی پوست و افسردگی بروز می‌یابد و در صورت عدم ارجاع به متخصصین برای آغاز پروسه درمان به بیماری‌های قلبی و دیگر بیمارهای مرگ بار خواهد انجامید. آنورکسیا قابل درمان است و فرد می‌تواند با آن مقابله کند. با مراقبت خوب، می‌توانید بر اختلالات غذایی خود غلبه کرده و فرزندی سالم به‌دنیا آورید.
آنورکسیا چیست
معنی لغوی انورکسیا از دست دادن اشتیاق و انگیزه است، البته این تعریف تا حدودی گمراه کننده است چرا که افراد مبتلا به انورکسیا اغلب دچار گرسنگی هستند، اما غذا نمی‌خورند. این افراد ترس بسیار زیادی از چاق شدن دارند حتی اگر بسیار لاغر باشند. به همین دلیل سعی می‌کنند با محدود کردن دریافت مواد غذایی و ورزش بیش از حد کاهش وزن داشته باشند. این مشکل هنگامی که وزن فرد 15 درصد کمتر از وزن ایده آل او باشد قابل تشخیص است. اختلالات تغذیه‌ای مانند انورکسیا در زنان متداول‌تر از مردان است. احتمال این بیماری در بازیگران، مدل‌ها، ورزشکارانی که ظاهر و وزن، با اهمیت است مثل کشتی، ژیمناستیک و … نیز بیشتر می‌باشد. این افراد تمایل دارند در مدرسه یا محیط کار بسیار خوب عمل کنند اما از طرفی با عقده و ترس بزرگ می‌شوند. این مشکل در هر زمانی می‌تواند ایجاد شود اما معمولاً نزدیک سن بلوغ شروع می‌شود. علت اصلی انورکسیا شناخته شده نیست اما محققان بر این باورند که ترکیب خصوصیات فردی، الگوی فکری، احساسی همچون فاکتورهای زیستی و محیطی می‌تواند موجب آن شده باشد. افراد دچار انورکسیا، غذا را راهی برای کسب اطمینان و اعتماد در شرایط سختی می‌دانند. احساس بی کفایتی، ترس، عصبانیت یا تنهایی در پیشرفت این اختلال نقش دارند. جوامعی که زیبایی با لاغری و وضعیت ظاهری افراد برابری می‌کند اثر بسزایی در گسترش این اختلال دارند. این اختلال تغذیه‌ای ممکن است به دلیل تغییر سطح هورمون‌ها نیز باشد.
نشانه های آنورکسیا
* کاهش وزن شدید طی چند هفته یا ماه * ادامه رژیم کم کالری با وجود لاغر بودن یا کاهش وزن شدید * توجه بسیار به غذا، کالری، مواد مغذی یا آشپزی * ترس بسیار از افزایش وزن * عادات غذایی عجیب مانند پنهانی غذا خوردن * احساس چاق بودن با وجود لاغری * عدم توانایی ارزیابی درست وزن افراد * اثر بسیار وزن فرد روی ارزش فرد از نظر خود او * نا امیدی، ترس و اضطراب و تحریک پذیری * دوره‌های قاعدگی بی نظم * پیگیری رژیم‌های ایجادکننده اسهال یا ادرارآور * بروز مکرر بیماری * پوشیدن لباس گشاد برای پنهان کردن کاهش وزن * ورزش کردن شدید و اضطراری * احساس بی ارزشی و نا امیدی * کناره گیری از جوامع و انزوا * تشدید برخی علایم فیزیکی مانند کاهش تحمل هوای سرد، مو و ناخن شکننده، پوست خشک و زرد، کم‌خونی، یبوست، ورم مفاصل، تحلیل دندان‌ها، رشد موهای نازک سراسر بدن
عوارض آنورکسیا
۱خشکی پوست وشکنندگی مو ۲مشکلات کلیوی و گوارشی ۳ فقدان غیرطبیعی دوره‌های قاعدگی. ۴سرد شدن غیرعادی بدن ۵ اختلالات هورمونی به ویژه هورمون‌های محلول در چربی ۶ضربان ضعیف قلب * آسیب اعضای بدن خصوصاً قلب، مغز و کلیه‌ها * افت فشار خون، ضربان قلب و تنفس * ریزش مو * ضربان قلب نامنظم * نازک شدن استخوان‌ها (استئوپروز) * به هم خوردن تعادل الکترولیت‌ها * مرگ در اثر گرسنگی شدید یا خودکشی
تفاوت آنورکسیا و بولیمیا
بزرگترین تفاوت بین آنورکسـیا و بولیمیا این است که افراد مبتلا به بولیمیا میزان بسیار بالایی غذا را خورده و بعد آن‌را بالا می‌آروند اما افراد مبتلا به آنورکسـیا به هیچ وجه میزان زیاد غذا نمی‌خورند که بعد آن‌را بالا بیاورند.
تشخیص آنورکسیا
پنهان کاری، خجالت و تکذیب از جمله علایم اختلال تغذیه‌ای هستند. اما در مجموع این مشکل ممکن است برای مدت طولانی در فرد شناخته نشود. اگرچه تست‌های آزمایشگاهی مشخصی جهت تشخیص انورکسیا وجود ندارد اما پزشک از انواع تست‌های تشخیصی مانند تست خون، بیماری‌ها یا رادیولوژی به منظور ارزیابی اثرات کاهش وزن بر روی اعضای بدن کمک می‌گیرد. اگر بیماری یا مشکل فیزیکی در فرد دیده نشود او را به روانشناس ارجاع می‌دهند تا با مصاحبه های طراحی شده و سایر ابزارهای ارزیابی به بررسی اختلال تغذیه‌ای فرد بپردازند.
آنورکسیا چیست؟
آنورکسیا (Anorexia) یک اختلال غذایی است که به‌موجب آن افراد به خود گرسنگی می‌دهند. این مشکل معمولاً در افراد جوان در زمان آغاز بلوغ شروع می‌شود. افرادیکه از آنورکسیا رنج می‌برند دچار کاهش وزن شدید می‌شوند. این کاهش وزن معمولاً ۱۵ کیلوگرم پایینتر از وزن طبیعی فرد می‌باشد. افراد مبتلا به آنورکسیا معمولاً افرادی بسیار لاغر هستند اما تصور می‌کنند که اضافه وزن دارند. کاهش‌وزن آنها به طرق مختلف حاصل می‌شود که برخی از متداول‌ترین آنها ورزش شدید، استفاده از داروهای ملین و نخوردن است. افراد مبتلا به این اختلال ترس و واهمه شدیدی از چاق شدن دارند. عادات غذایی آنها نیز از همین ترس ناشی می‌شود. آنورکسیا معمولاً دختران نوجوان را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. این افراد حتی بعد از اینکه وزن بسیار زیادی کم می‌کنند و بسیار لاغر می‌شوند و این‌کار را تا بیمار شدن و حتی مرگ پیش می‌برند، تصور می‌کنند که هنوز اضافه وزن دارند. معمولاً عادات غذایی عجیبی دارند مثل امتناع از غذاخوردن در حضور دیگران. گاهی‌اوقات این افراد غذاهای بسیار سنگین و حجیمی برای دیگران آماده می‌کنند، اما خودشان هیچ از آن نمی‌خورند. گفته می‌شود که این اختلال در طبقات اجتماعی-اقتصادی بالاتر شایع‌تر است و آنهایی که در فعالیت‌هایی شرکت دارند که لاغر بودن مسئله مهمی است، مثل رقص، نمایش و دونده‌های استقامت، بیشتر به این اختلال دچار می‌شوند.
درمان آنورکسیا
* روان درمانی: این روش درمانی بر تغییر فکر و رفتار فرد در مورد اختلال تغذیه‌ای تمرکز دارد. * پزشکی: در این روش به جهت کمک به خواب و برانگیختن انگیزه آرام‌بخش تجویز می‌شود. * مشاوره تغذیه: هدف در این روش ارتقای سطح سلامت، کمک به تصحیح الگوی غذایی و آموزش اهمیت تغذیه و داشتن رژیم غذایی متعادل است. * حمایت خانوادگی یا گروهی: بسیار در فرایند درمان موثر است. چرا که افراد می‌توانند به راحتی احساسات خود را با افرادی که تجربه مشابه دارند در میان بگذارند. * بیمارستانی و درمانی: این درمان در افرادی که دچار سو تغذیه و یا مشکلات بالینی دیگر هستند به کار می‌رود.
علائم آنورکسیا
آنورکسیا علائم مختلفی دارد که البته برخی افراد همه این علائم را تجربه نمی‌کنند. این علائم عبارتند از: وزن بدن که متناسب با سن نباشد، قد و وزن طوری باشد که فرد معمولاً ۱۵ کیلو پایینتر از وزن نرمال خود باشد. برخی دیگر از علائم آنورکسیا عبارتند از:
عقب افتادن حداقل سه دوره از عادت ماهیانه (در خانم‌ها)
عدم تمایل یا امتناع از غذاخوردن در ملاءعام
اضطراب
ضعف
شکننده شدن پوست
وسواس درمورد کالری‌های مصرفی
راه های درمان آنورکسیا
آمار دقیقی از میزان مبتلایان به این اختلال در دنیا وجود ندارد. اما گفته می‌شود که یک درصد از دختران نوجوان در آمریکا مبتلا به آنورکسیا هستند و 10 درصد از مبتلایان جان خود را در اثر این بیماری از دست می‌دهند. اگرچه اختلال‌های غذایی مانند آنورکسیا بیشتر در طبقات اجتماعی-اقتصادی بالاتر جامعه و یا افرادی مانند مانکن‌ها شایع است، اما افراد دیگر هم ممکن است به این اختلال دچار شوند. آنورکسیا قابل درمان است اما مانند هر اختلال روحی دیگری ممکن است درمان آن به زمان نیاز داشته باشد. فرد مبتلا حتما به حمایت زیاد اطرافیان و خانواده خود نیاز دارد. کمک گرفتن از یک متخصص تغذیه به همراه یک مشاور یا روان‌پزشک هم نباید فراموش شود، هرچند که ممکن است توصیه به مراجعه به پزشک در ابتدا با مقاومت و عصبانیت فرد مبتلا به آنورکسیا روبه‌رو شود.
آشنایی با عواقب آنورکسیا
آنورکسـیا خطرات بسیار زیادی را متوجه سلامتی می‌کند. این خطرات عبارتند از، جمع شدن استخوان‌ها، کمبود موادمعدنی، پایین بودن دمای بدن، نامنطم بودن ضربان قلب، نارسایی دائمی در رشد طبیعی، ایجاد پوکی استخوان و بولیمیا نرووسا (پرخوری عصبی). استفاده طولانی‌مدت از ملین‌ها نیز برای بدن مضر است. این داروها عضلات روده را فرسوده کرده و موجب پایین آمدن کارایی آن می‌شود. برخی ملین‌ها شامل مواد مضری هستند که ممکن است در بدنتان بازجذب شوند.
آنورکسیا در بارداری
برای به‌دنیا آوردن نوزاد سالم، زنان باردار باید به‌طور متوسط ۱۰ تا ۱۵ کیلوگرم وزن اضافه کنند. گفتن این مطلب به فرد مبتلا به آنورکسـیا مثل این می‌ماند که به یک فرد عادی بگوییم ۵۰ کیلو اضافه خواهد کرد. اگر مبتلا به آنورکسیا هستید، برای باردار شدن و وضع‌حمل دچار مشکل خواهید شد. اگر کمبود وزن داشته باشید و از انواع و اقسام موادغذایی هم استفاده نکنید، ممکن است جان خودتان و فرزندتان به خطر بیفتد. خانم‌های مبتلا به اختلالات غذایی بیشتر دچار سقط‌جنین می‌شوند و ممکن است نوزادشان زودرس به‌دنیا بیاید و درمعرض مشکلات سلامتی بسیاری باشد. همه خانم‌های باردار باید از مراقبت‌های قبل از حاملگی خوبی بهره‌مند شوند. آنهایی که در ریکاوری از آنورکسـیا یا بولیمیا به‌سر می‌برند، نیاز به مراقبت ویژه دارند. حتماً باید ویتامین‌های مربوط به قبل از وضع‌حمل را مصرف کرده و ویزیت‌های پزشک را مرتب انجام دهید. حق ورزش ندارید مگراینکه پزشکتان آن را عاری از اشکال بداند.
انواع آنورکسیا
نوع محدود کننده(restricting type) که کاهش وزن در آن از طریق محدودیت کالری صورت می گیرد. این نوع از آنورکسیا با رژیم های شدید، روزه گرفتن و تمرین های ورزشی شدید همراه است. نوع پاکسازی کننده(purging type) این گروه افراد پس از دریافت کالری سعی می کنند با استفاده از داروهای مسهل یا مدر یا از طریق استفراغ غذای مصرفی خود را دفع کنند. فرد ترس زیادی از چاقی دارد و دچار افسردگی، بی اشتهایی، یبوست، توقف قاعدگی، عدم تحمل سرما، خودداری از حفظ حداقل استاندارد وزن برحسب سن و قد و اشکال در برداشت ذهنی از شکل بدن خود می شود؛ به طوری که با وجود لاغری زیاد هنوز فکر می کند که چاق است. این افراد حتی بعد از این که وزن بسیار زیادی کم می کنند و بسیار لاغر می شوند و این کار را تا بیمار شدن و حتی مرگ پیش می برند، تصور می کنند که هنوز اضافه وزن دارند. معمولا عادات غذایی عجیبی دارند مثل امتناع از غذا خوردن در حضور دیگران. گاهی اوقات این افراد غذاهای بسیار سنگین و حجیمی برای دیگران آماده می کنند، اما خودشان هیچ از آن نمی خورند. گفته می شود که این اختلال در طبقات اجتماعی اقتصادی بالاتر شایع تر است و آن هایی که در فعالیت هایی شرکت دارند که لاغر بودن مسئله مهمی است، مثل نمایش و … بیشتر به این اختلال دچار می شوند. اما بی اشتهایی هم انواع مختلفی دارد. یکی از انواع بی اشتهایی، بی اشتهایی عصبی است که به آن Anorexia Nervosa می گویند.
علل ابتلا به آنورکسیا
به گفته متخصصان؛ هنوز علل بروز این اختلال ناشناخته است. محققان – احتمال می دهند که برخی از این عوامل شامل تعارضات خانوادگی و تعارضات جنسی، ترس بیمارگونه از اضافه وزن، اپیدمی لاغری به عنوان مُد روز و مظهر زیبایی یا به عنوان یکی از علائم افسردگی یا اختلال شخصیت هستند. عواملی که خطر ابتلا به این اختلال روانی را افزایش می دهند، عبارت از فشار دوستان و همسالان یا فشار اجتماعی برای لاغر بودن، سابقه اضافه وزن مختصر، شخصیت تکامل طلب، وسواسی یا پیروزی خواه، استرس روانی یا مشاغل خاص هستند.
با آنورکسیا چه کنیم
متخصصان تاکید می کنند که به منظور پیشگیری از اختلال کم خوری عصبی با مشکلات شخصی به طور منطقی برخورد کنید. سعی کنید با کمک مشاوران، درمانگران، خانواده و دوستان، مشکلات را برطرف کنید یا با آن ها کنار بیایید. در صورتی که بیمار خود به وجود اختلال عاطفی واقف شود، کمک بخواهد و همکاری خوبی در طی درمان داشته باشد، این وضعیت قابل درمان است. اما بدون درمان، این اختلال می تواند باعث ناتوانی دائمی یا حتی مرگ شود. آمارها نشان می دهد؛ بیمارانی که دچار بی اشتهایی عصبی هستند، زیاد دست به خودکشی می زنند؛ زیرا عزت نفس آن ها پایین است. درمان این بیماران ممکن است چندین سال ادامه یابد و البته عود کردن بیماری به خصوص زمانی که فرد تحت استرس قرار بگیرد، محتمل است. هدف از درمان، این است که بیمار مجددا الگوی مناسب غذا خوردن را از سر گیرد تا وزن وی به حالت طبیعی بازگردد. بیمار می تواند با تمرینات مخصوص برای تغییر رفتار زیر نظر متخصص به این نتیجه مهم دست یابد. انواع داروهای مورد استفاده در روانپزشکی نیز برای این بیماران موثر هستند، اما هیچ داروی مشخصی وجود ندارد که تأثیر آن بر این بیماری قطعی باشد. در نهایت این که علاوه بر رژیم غذایی مناسب برای درمان بیمار، امکان دارد مکمل های ویتامینی یا مواد معدنی نیز برای وی تجویز شوند.
رژیم‌درمانی در مقابل آنورکسیا
اگرچه الگوهای تغذیه محدودکننده‌ای که برای آنورکسیا عصبی مشخص می‌شوند شبیه رفتارهای رژیم غذایی هستند، اما بین این دو تفاوت وجود دارد. اثرات رفتارهای افراطی ناشی از بی‌اشتهایی عصبی، بسیار ناپایدار و ویران‌کننده‌تر از رژیم غذایی هستند. درحالی‌که کسی می‌تواند رژیم غذایی را برای کنترل وزن امتحان کند بی‌اشتهایی عصبی اغلب تلاشی برای به دست آوردن کنترل بر زندگی و احساسات خود، به‌خصوص در شرایط ناشی از وقایع آسیب‌زا و یا محیط‌های دارای هرج‌ومرج است. درحالی‌که کسی ممکن است رژیم غذایی را در برای از دست دادن وزن به‌عنوان هدف اصلی امتحان کند، در بی‌اشتهایی عصبی، ممکن است رژیم غذایی را امتحان کند زیرا آنها از دست دادن وزن را به‌عنوان یک‌راه برای رسیدن به شادی و تسلط بر خود می‌دانند.